22 Nisan 2013 Pazartesi

daha ne kadar özlenir dedim o zamanlar özlemenin ne olduğuna dair fikrim yokmuş bunu gördüm ben hakkını veremedim bırak alışırsın dediniz ben nefes alamadım kalanla yaşanmıyordu gitmeyi bırak beni yataktan kazıyarak çıkardılar haklıymışsınız süründüm ama alıştım insan alışıyormuş sonra zaten uzaktı araya yıllar girdi o masalarda çay bardakları vardı artık kalmadı kaldırımları defalarca söktüler taktılar kaç kere kar yağdı ama öyle kış görülmedi geriye sadece kültablaları kaldı

3 yorum:

  1. ah be yeldem, şu ergenliği üstünden bir atsan da ağız tadıyla iki çift laf edebilsek.

    YanıtlaSil
  2. isminle cisminle gel. çaylar da benden olsun. o zaman belki at gözlüğünü atar da algılamaya başlarsın.

    YanıtlaSil
  3. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil